Mid Term Report

15/3/2012

Terwijl mijn kinderen op school zitten te zweten op hun ‘Mid Term Exams’ maak ik het tijd voor een ‘Mid Term Report’ aan jullie.

Er is (te) veel gebeurd in de afgelopen weken waardoor ik weet niet zo goed weet waar ik zal beginnen.

The Famous Five:
De famous Five zit weer lekker in het ritme. Juf Naat gaf wel 1,5wk les en kreeg toen salaris aangeboden voor werk wat ik al veel langer doe waardoor ik de vrijheid had te besluiten dat de twee kleintjes dan gewoon thuis- en met mammy mochten zijn in plaats van zich door mammies lessen heen te huilen. De Top Drie gaat dus fijn naar school en zijn weer gewend (peace keeping forces kunnen zich terug trekken) en De Kleintjes zijn weer blij (en ik ook, maar wel alleen-ig).

Het lijkt ‘brokkenpiloot-tijd’: Hans zit met zijn arm in de gips (gebroken spaakbeen bij verkeerd uitgepakte opvang actie), Nicole heeft een flikse snee in haar pink (gesneden aan gras) wat een adertje raakte en dus goed ingepakt zit, en Melvin heeft een verbrandde vinger (de motor van de buurman onderzoeken terwijl de pijp nog heet was).
Familiair vechten we met z’n allen tegen een bacterie die zich in de darmen genesteld heeft – eentje die we wel kennen – dus het is pillen slikken voor iedereen en een extra aanbod plee papier deze maand.

Hans heeft de overstap van kleuter- naar basis onderwijs heel soepeltjes genomen. Waar ik klaar stond voor uitbarstingen van hem kreeg ik ze van ‘haar’.... van Nicole... die haar speelmaatje smiddags kwijt is. En zij nam dat niet zo makkelijk.

Melvin doet het goed: loopt, zwaait, klapt en heeft een aandoenlijk vriendje in een van de pasgeboren geitjes die ik met de hand voed omdat de moedergeit er geen zin in heeft.

Werk Woebels:
ik vind werk leuk, en doe het graag. Door de opsplitsing van het district was ik het werk met de scholen reeds ‘kwijt’ maar via ‘Silent Voices’ hielden we een vinger in de pap (de ouder groepen houden hun meetings op de school). ‘Silent Voices’ gaat – erg succesvol – door een ‘onafhankelijkheids fase’ waarin ik op de achtergrond sta en alleen kom kijken bij problemen. Daar heb ik uiteraard 3jaar naar toe gewerkt dus het is goed om te zien... maar bouwd aan de andere kant weer een stukje verder af van het werk dat me hier bracht.
Mijn zeer korte onderwijs-cariere (de lessen waren geweldig, voor de klas staan leuk, en muziek heb ik gemist...) heeft uiteindelijk een donor laten inzien dat je niet van iemand met een groeiend gezin kan/mag verwachten dat ie maar blijft werken zonder salaris. Ik krijg nu voor een tamelijk klein projectje een salaris zodat ik mij nog wat langer voltijds aan ‘Silent Voices’ kan wijden (zo voltijds als voltijds kan zijn met gezin en huishouden).
Ik vind het fijn dat ik 1) voor De Kleintjes kan zorgen, en 2) het werk met ‘Silent Voices’ kan afmaken. Naar mijn schatting kunnen de ouders binnen twee jaar hun eigen organisatie draaien (het doel dat ik 3jaar geleden voor ogen had).
Een en’t ander heeft me laten realiseren dat ik langzaam ‘afscheid’ neem van de reden die me hierheen bracht: (ontwikkelings)werk. Binnenkort is de reden er een die iedereen kent: Man en gezin. En die hebben inmiddels ook een salaris van mum nodig als ik de onderwijs/ontwikkelings kansen van eigen kinderen niet te kort wil doen.

Het salaris geeft me meer armslag om een potentiele ‘kinderdagverblijf locatie’ na te jagen – maar daarmee ben ik nog niet succesvol. De twee locaties waarover ik in het vorige bericht schreef zijn resp. Uitgegeven aan een district bolleboos, en – ondanks het feit dat ‘me-myself’ een koper aandroeg voor de milling machines – heeft de eigenaar het toch aan een ander verhuurt (die meer betaalde)... Ik rijd nu dus letterlijk rondjes door town om te kijken waar ik mogelijkerwijs terecht kan. Word vervolgt.

En zo mixen we al enige alenea’s ‘werk woebels’ met Naats Nukken. Maar er valt nog wel meer te ‘nukken’:

Ik maakte in het vorige bericht al melding van ‘infecties en absessen’. Lang verhaal kort... dit bleek een bacteriele Staph.Aureus infectie te zijn – resistent tegen de meeste antibioticia. Er was een sensitiviteits test voor nodig om uit te zoeken waarmee deze Staph te belagen. Achteraf klinkt het allemaal zo simple... maar in de dagelijkse practijk ging ik ziekenhuis in, uit, in, uit (met je twee, 3,4,5 kinderen), heb je operaties om absessen te verwijderen en ga zo maar door.
Nu ik een fikse kuur heb afgemaakt van een anti-b waar de bacterie niet tegen kan sta ik echter weer op mijn pootjes.


Gordon’s Goodies:
En gordon werkt ondertussen gewoon door... stoicijns zou ik haast zeggen. Er gebeurd vanalles maar het motto ‘gewoon doorgaan’ staat op zijn voorhoofd.
In de familie zijn dingen aan de hand waar ik ‘de ballen’ niet van snap en wat ik ook maar niet probeer... Zijn (oudere en altijd dronken) broer is de hort op... niemand weet waar ie heen is, en nu is resentelijk zijn half broer die voor hem werkte (manager Guest house) met de noorder zon vertrokken. Die schreef nog net een sms voordat ie het land uit ging... geen redenen, geen motivaties, geen idee.
‘van je familie moet je het maar hebben’??

Well, ik denk dat ik het hierbij moet laten – ik bedenk me dat ik vooral binnenkort ook weereens foto’s van het stel moet maken – er staan hier 3 eigenheimers om mijn aandacht te springen.

Naat and Co.

Ps: mijn Yahoo Account heeft me weereens in de luren en stuurt berichten die NIET van mij afkomstig zijn. Ik kan zelf NIET meer inloggen dus wat je ook van nathalie.uganda ontvangt... NIET openmaken. Ik ga zeer binnenkort een prive-account by gmail openen en zal het nieuwe address wereldkundig maken.