Assepoester en de Internationale Peace-Keeping fo

27 jan 2012
Er was eens een heel lief moedertje dat leefde in een ver, ver land… Ze had vijf children die na twee maanden vakantie weer bijna naar school gingen. De aankomende veranderingen van kleuter- naar basis school, een moedertje dat gaat lesgeven, de kleintjes die in die tijd ook op school zijn etc maakt dat Moedertje thuis internationale Peace Keeping forces nodig heeft...
Famous Five
De Grote Vakantie is bijna over. De guys gaan maandag weer terug naar school. Voorbereidingen zijn al enige tijd in volle gang. Het begon met ritjes naar school omdat Mammy de syllabus en het curriculum nodig had. En toen weer
‘scheme boeken’ en toen weer ‘lessenplan boeken’ en toen weer een teamvergadering ging bijwonen... Ondertussen werder er ook 10 paar schoenen aangeschaft (een paar schoolschoenen, en sport schoenen voor ieder kinneke) en werden de ‘schoolrequirements’ aangeschaft: schriftjes, pennen, potloden, ... en WC papier. De uniforms werden uit de kast gehaald en door de was gedraait en de schooltassen weer tevoorschijn gehaald.
Na twee maanden vakantie is dat allemaal wel heel heel spannend en het vijftal is als gevolg tamelijk ‘licht ontvlambaar’.
Ik pas al mijn creativiteit toe om de vrede te bevaren – ‘voetje van de vloer’ voor schreeuwen bijvoorbeeld (en ja... ik moet ook welleens met mijn voetjes van de vloer), en ‘beating is bedroom’... desondanks zou ik graag het aanvraagformulier ontvangen voor de Internationale Peace Keeping forces voor wat bijstand... Kunt u er mij een toesturen?
Kemba gaat aan de derde klas beginnen – en mag eindelijk met pen gaan schrijven... iets om eindeloos gespannen over te zijn.
Hearns gaat de kleuter afdeling verlaten en aan de eerste klas beginnen – en ‘mag’ eindelijk ook tot 4pm naar school ... iets waar ie eindeloos niet over te spreken is.
Nicole gaat naar Top klas van de kleuter afdeling – en krijgt de meest favoriete juf... iets waar de eindeloos veel plezier in heeft.
Noela en Melvin mogen met mij mee naar school. Als het allemaal goed gaat... maar de school opent pas op maandag dus waarom zou het lesrooster al klaar zijn?? ... ga ik 3 ochtenden per week lesgeven. Dat zijn de ochtenden dat ik Noela en Melvin in baby class parkeer met een babysitter. Zo kan ik 1) toch blijven borstvoeden en 2) hoef ik niemand in mijn huis toe te laten als ik er niet ben... iets waar ik in het ‘post house girl leven’ een eindeloze hekel aan heb gekregen.
Ik ben benieuwd of Noela – die hier in huis haar best doet om het meest te slaan, schoppen, bijten, haren te trekken etc – door school een beetje inbind. Ik hoop stiekem dat ze daar een paar kindertjes tegen komt die gewoon terug slaan, schoppen, bijten en haren trekken...
Melvin staat – wellis waar onstabiel – op zijn pootjes. Er word dus wat afgevallen, en afgehuild als er niemand is die een vingertje uitsteekt – want Meneer wil echt niet meer blijven zitten.
Naats Nukken:
Onder alle vrede bevorderende interventies probeer ik me mentaal voor te bereiden op een moeilijke paar maanden... alle aanstormende verandereingen en aanpassingen aan het nieuwe en terug in/ of wennen aan een nieuw ritme zal zijn weerslag hebben op de Famous Five... In zo’n tijd is het altijd handig als je zelf ‘op de automatishe piloot’ kan... maar dat kan nu dus niet aangezien ik zelf ook aan iets nieuws begin: lesgeven.
Het is ‘maar’ 12uur per week, maar ik hield in het huidige systeem niet spontaan 12 uur over. Dus hoe vroeg er moet worden opgestaan om ook mezelf en de twee kleintjes toonbaar te hebben, waar en wanneer er lessen voorbereid moeten, of er aanpassingen nodig zijn in het huishoudprogramme... de tijd zal het leren... maar op de ‘automatische piloot’ zal het niet gaan.
Een grappig detail – waar ik zelf nogalles om loop te grinniken zo vroeg in de morgen – is dat (zinds mijn kat dood is) ik gezeldschap heb van een aantal kleine vogeltjes: 2 mussen en twee meer kleurrijkere vriendjes.
Zo vroeg in de morgen als ik loop te dweilen, de was draai, de strijk strijk vliegen ze niet eens meer voor me weg.
In mijn ‘huishoud kleren’, bezig aan het zware werk krijg is dan een hoog ‘assepoester - gevoel’. Gelukkig heb ik die boze stiefmoeder niet (maar de prins dus ook niet)!
Verder heb ik helaas last van zweetklier-infecties. Ik had er nog nooit van gehoord maar ben er pijnlijk mee geconfronteerd. Ik ben nu aan de vierde en ben er inmiddels bang van (de pijn is abnormal, de doorbraak van het absess vies en het dichtgroeien van het gat eindeloos) en boos over (je kunt ze blijkbaar niet voorkomen, noch behandelen. Ik heb er grootte moeite mee om me neer te leggen dat er ‘niets aan te doen’ is... geloof dat nog niet, accepteer het niet... ben het beu dat de kleintjes niet lekker kunnen liggen tijdens het borstvoeden, of op schoot kunnen kruipen zonder waarschuwingen .. .
Hormonen zeggen ze... nou, bedankt zijn ze.
Met de locatie van ‘mijn kinder dagverblijf’ gaan de ontwikkelingen langzaam... ik heb twee locatie’s op het oog die zeer geschikt zijn. Een heeft mij de ruimte toegezegt met als enige obstakel dat er eerst twee enorme ‘milling machines’ (nederlandse variant???) verkocht moeten... het andere huis/tuin behoort toe aan het Districts Kantoor en – zoals we van hun weten – gaat dat niet zo snel. Het huis staat leeg... zover ben ik... of men ook interesse heeft in het ‘verhuren aan individu’ dat is een volgende vraag... word vervolgt. En daarbij negeer ik dan maar even of de financien er ook zullen zijn als de locatie vrijkomt... maar wie dan leeft, wie dan zorgt.
Werk Woebels:
Zoals gezegt ‘juf naat’ is er klaar voor. De leren schooltas (nee, niet de mijne maar die van Joyce) word binnen kort in ere hersteld. Ik heb er zin in, het lijkt me leuk maar merk dat de ‘zenuwen’ over hoe het practisch allemaal moet, en hoe ik de golf van kinderspanning er bovenop opvang me parten spelen.
Laat het maar gauw maandag zijn, en maandag zijn en maandag zijn.... x3 zodat we door de zure appel heen zijn, weer routines opbouwen en zaken kalmeren.
Silent Voices werk is er ook nog natuurlijk – maar niet zo wel omschreven als voorheen. Dit jaar gaan de vijf groepen experimenteren met ‘onafhankelijkheid’. Hoeveel, waar en wanneer ze daarbij hulp nodig hebben is moeilijk te voorspellen.
Gordon’s Goedies:
Gordon ziet alle voorbereidingen ongelovig aan. Ik denk dat ie al niet helemaal snapt hoe ik ea klaarspeel zonder huisgirl zonder baan... laat staan zonder huisgirl en met baan.
Mijn verzoeken om zijn inzet om uit te zoeken of bepaalde huizen vrij zijn voor een kinderdagverblijf worden dan ook zachtjes genegeerd – dat is toch helemaal gekkenwerk om dat ook nog te doen??
Gelukkig is hij een pragmatisch man... als snapt ie niet hoe ik het allemaal doe, als ik en de kinderen duidelijk gezond, en gelukkig zijn, het goed doen op school etc... dan mag het allemaal wel.
Zijn vakantie zit er natuurlijk al lang en breed weer op. Volgens mijn voorzichtige conclusie vind ie zijn baan echt leuk alleen zijn salaris niet.
Ik geloof niet dat ik de laaste twee maanden aan foto’s nemen ben toegekomen... dus deze keer alleen een verhaal: voor mensen met een kijkachterstand: http://picasaweb.google.com/naatinuganda
Denk aan ons als we maandag aan alle spannende dingen een draai gaan geven. Zodra ik de draai gevonden hebt volgt er weer een bericht!
Naat en Co