2006-6

Hallo Iedereen:
Sorry voor de vertraging van een paar dagen... Een vertraging die in Europese begrippen lang is in Ugandase begrippen niet het vermelden waard??!! Ik had geplant afgelopen weekend/met de start van de maand een nieuw bericht te plaatsen, maar ik had een onverwachtse zeer goede reden om dat uit te stellen: het weekend waren we ineens met malaria-Hansje opgenomen in de kliniek...

Kids Korner:
Heans: Deze keer dus maar eens beginnen met onze hans. Die zorgde tenslotte voor de grootste verrassing. Op vrijdag ochtend tegen 5ven vond ik hansje verdacht heet. Dus om 9uur stonden we bij een Lab op de stoep voor een bloedtest... (na uiteraard een 1.5uur wachten tot de lab-assistent er ook was) bleek hansje een positieve uitslag te hebben op de Malaria Test. Ok... geen paniek, we waren er tenslotte ontzettend vroeg bij. Medicijnen liggen op voorraad in ons nachtkastje dus... alles onder controle.
Helaas... de werkelijkheid ging net iets minder soepel. S middags begon ons Hansje namelijk over te geven. Hij begon zijn hapjes te weigeren, later ook zijn Cuppie Juice... en nog weer later ook mammies melk... Tja,... dan gaat het natuurlijk niet meer goed. De hoognodige medicijnen kwamen er steeds net zo hard weer uitgekotst en en ging niks meer in: geen voedsel geen water. En dan zitten we hier wel in de tropen waar de combinatie ‘niet drinken en vliegende koortsen’, onmiddelijk uitdrogingsgevaar met zich mee brengt. Dus... naar de kliniek. Daar werd Hansje onmiddelijk aan een dextrose infuus geslingerd, en werden de malaria medicijnen geinjecteerd (onmogelijk uit te kotsten).
- Dat simpele zinnentje ‘naar de kliniek’ houd hier nogal wat in. Je gaat met je lakens, dekens, kussens, kinderkleertjes, luiers, badspullen, matten voor de vloer, ... nou ja met je alles dus. Voordeel ervan is dan zo’n ‘ziekenhuiskamer’ (of wat er voor door mag gaan) er wel veel huiselijker van word. Je geeft het tenslot onmiddelijk je eigen identiteit – net als het thuis is -
Gelukkig reageerde Hansje heel goed op deze infuus/injectie behandelijk en mochten we na een goede 28 uur weer naar huis. Het overgeven was gestopt en de tabletten bleven erin. Nu is het een questie van ‘de kuur afmaken’. Maar we kennen ons blije hansje weer terug!!

Zoals op de bijgevoegde fotos te zien is: hij staat graag en wil niets liever dan lopen.

Kemba. Kemba is onder invloed van bovenstaand omschreven ervaring uiteraard helemaal in de ban van docters, ziekenhuizen, prikken en andere enge zaken. De infuus flessen zijn thuis en uiteraard is ze drie keer per dag op sterven na dood en moet ze geprikt worden, en met een lege infuusfles op de bank geslingerd worden. Verder lijkt ze eerder feestherinneringen aan het ziekenhuis te hebben dan iets ander: geheel volgens Ugandees gebruik stond jan-en-alleman onmiddelijk in de kamer om hun medeleve te betuigen. Met hordes kindertjes in de kielzog: tot grote vreugd van onze sociale kembaatje. De snoepjes die ter compensatie van de ellende waarvan zij zich niet bewust was aan haar werden aangeboden waren een andere bron van groot plezier. Dus ja, van haar mag Hansje volgende week best nog eens ziek worden.
Ze is wel blij dat ie niet meer zo huild, want dat vond ze toch wel heel zielig.
Ondertussen heeft ze ontdekt dat aan haal lang verlangde moment dat Hansje zou gaan spelen en bewegen ook een nadeel zit – dat ie namelijk ook aan al ‘haar’ speelgoed kan komen.... hm... dat is even wennen. Delen is nog niet zo’n begrip – tenminste niet met de knuffels die ze echt leuk vind.

Werk Woobels:
Mijn werk heeft zich – eindelijk – uit gekristaliseerd in mijn hoofd. Ik heb weer ongelovelijk duidelijk voor ogen wat ik wil, waarom ik dat wil, en waarom dat goed zou zijn voor de vooruitgang van het Special Needs programma. Heel goed en heel nodig want je kunt niet ‘fundraisen’, ‘propasals’ schrijven als je niet heel duidelijk weet waar je heen wilt.
Dus... Ik hoor je vragen wat wil je dan?? Laat ik het proberen samente vatten.
Ik wil:
1 een betere kwalitiet van onderwijs op de 5 opgerichte speciale scholen
Daarvoor moet ik vooruitgang boeken op twee zaken: trainen van personeel, en het leveren van lesmaterial – beide hebben vele centen nodig
2 een uitbreiding van de onderwijsservice tot max 15 scholen in het district wat de afstand huis/school max 10km maakt
Daarvoor heb ik al voorstellen geschreven en statistisch en geografisch gepuzzeld maar moet ik nog met de resultaten de boer op en kijken of iedereen het er mee eens is. Daarna volgt de uitvoering ervan... ook hier zijn centen voor nodig.
Dus... ik word stiekem meer en meer een ‘fundraising’ specialst... nou ja dat hoop ik, anders bloed mijn afdeling langzaam dood en dat zou ik niet graag willen.
Het voelt wel heel goed om het doel weer heel helder voor ogen te hebben. Nu ben ik bezig met allerlei proposals te schrijven. Daarna zal ik met alle bijeen geraapte moed het internet opmoeten om potentiele donors te identificeren. Daarna moeten dan de proposals herschreven zodat ze in de formulieren, of de gedachten van de potentiele donor passen. Dan volgt een tijd van schietgebedjes en van afwijzingen of aannames...
Word vervolgt.


Gordon’s Goodies:
Gordon heeft inmiddels zijn studie- en vlucht data voor zijn studie in nederland. Ik heb vorige keer niets te veel gezegt met mijn kleine toevoeging dat ie voor een intensief studie programme komt, en niet op thee-bezoek... mijn hemel. Zijn studie dagen zijn 26April tot 7Julie, en zijn reisdagen zijn 25April, en 8Julie... geen dag te veel, hoor!!
Dan zitten er ook nog studietrips in dat programma naar belgie/duidsland (geen details bekent) die over de weekenden heen gaan... hartstikke leuk natuurlijk, maar voor hem wel nog minder tijd om familie/vrienden te bezoeken.
De brochure van de donor: NFP – Nederlands Fellowship Programma staat ook bol van het feit dat ze je studie financieren en niets anders – en gelijk hebben ze natuurlijk. En er zullen ook niet zo veel studenten zijn die bij toeval hun schoonfamilie in nederland hebben zitten.
De title of de studie is overigens: Public Administration, law development en nog iets... Zegt mij niet zo veel, maar blijkbaar kun je het studeren.
Uiteraard heeft ie er heel veel zin in, en word het zachtjes aan ‘the talk of the day’.
We zijn nog ‘gauw’ even alle paspoorten aant bijwerken: visa voor gordon, verlenging werkvergunning voor mij, verlenging vergunning voor kemba, aanvraag vergunning voor hansje... enz enz enz... dat zou ik wel fijn vinden als dat afgerond kan worden voor ie gaat – dan hoef ik in zijn afwezigheid tenminste niet die monsterreis naar kampala te maken.

Toegevoegt weer een aantal fantastische foto’s (als je het mij vraagt – met dank aan Hanny voor het maken, en het beschikbaar stellen ervan). De foto’s van ons met de koeien ter water zijn gemaakt op een middag bezoek bij Mirjam (een andere nederlands dame die een ugandeze man getrouwd is en in mbrara woont – de koeien zijn van haar en ja ja... blijkbaar vinden nederlandse vrouwen, ugandese mannen wel wat: Rianne, Mirjam, Femke, Ik ... het is allemaal nederlandse vrouw/ugandeze man... ik kan niet een Nederlandse man met ugandese vrouw... )

Hartelijke groeten maar weer.

Naat en Co.