De Grote Stad 6-2008

23 Mei 2008

Ik had het lang, heel lang weten te voorkomen, maar nu... nu kon ik toch geen excuus meer bedenken! Kampala had me nodig... en ik kon het met geen mogelijkheid weer op Gordon afschuiven.

In ons bestaan met twee-nationaliteiten heb je te maken met net wat meer paspoort/visa/werkvergunning – zaken dan in een een-nationaliteits bestaan. Zo zijn de kinderen nederlands op papier (met het oog op toekomstige studie opties) maar dan moeten ze weer wel een ‘dependency pass’ op Gordon’s nationaliteit zodat ze tot hun 18de zonder visa in Uganda kunnen zijn. Die dependency pass voor Nicole was nog in procedure, en voor mij hadden we een maand of 8 geleden een ‘Certificate of Residency’ aangevraagt voor 10 jaar (met een beetje bluf, aangezien je eigenlijk eerst voor 5 jaar moet aanvragen). Tot onzer beider verbazing is het certificate echter toegekent ‘FOR LIFE’!!
Deze toekenning kwam met de noodzaak voor mij om naar Kampala te reizen. Voor het eigenlijke certificate zijn namelijk vingerafdrukken nodig en daar wist ook Gordon geen oplossing voor te bedenken anders dan mij naar Kampala te laten reizen (hij heeft op diverse momenten mijn handtekening voor mij gezet, anders had ik behoorlijk wat vaker op en neer gemoeten).

Dus!?? Voor een goede reden, en een nobele zaak zag ik mij dan toch genoodzaakt een reis naar Kampala te organiseren – De Grote Stad – waar ik in geen 2jaar geweest was!!
Toen ik zag dat de mogelijke data in mijn activiteitenprogramme samenvielen met Kemba’s schoolvakantie besloten we er een ‘vakantie’ van te maken. Ik zou niet alleen met Nicole reizen, maar ook met de andere twee en dan een paar dagen leuke dingen met ze doen die we hier in ons dorp nu eenmaal niet hebben.

Ik kon me nog een overnachtingsplek in Kampala herrineren met een groot grasveld/tuin, en met de optie om voor jezelf te koken. Die tuin die zag wel zitten: voetballende kinderen enzo. En die kook gelegenheid ook: drie keer per dag naar een hotel met drie kinderen onder de vier staat zo ongeveer gelijk aan een nachtmerrie. En het verkeer in kampala is dat ook... dus ik had al gauw bedacht dat als we dan lekker een tuin zouden hebben we vooral niet voor 10uur op pad zouden gaan, en vooral voor 16uur terug zouden zijn om zo het echte idiote verkeersgekte te ontlopen. Maar als je dan toch om 4uur terug bent, dan kun je best zelf koken, toch??

Aldus gescheidde!!

Dinsdag 13 Mei gingen we op route. De auto vol kinderkleren, speelgoed, basins, potten en pannen... ikzelf achter het stuur, de kinders en Justin the House Girl achterin, en Fransje (Hansje’s hartevriend – nlands volunteer hier in Bushenyi) op de bijrijders stoel... Een prima reis (met als disonant dat Nicole al na 25km de auto volspuugde en dat volhardend bleef doen tot we aankwamen – de arme meid), en een leuke aankomst.

In de daar opvolgende dagen hebben de kinders hun ogen uitgekeken! Woensdag deden we verbazingwekkend soepeltjes en snel alle papierzaken op het Ministery van Internal Affairs, en konden toen onze ogen uitkijken in Garden City – een enorm winkelcentrum met 3 verdiepingen, vissen in de vijver, parkeergarages, restaurants, schoenen winkels, en speeltuintjes. Het had ook een SUPERmarket... die hebben we hier ook met dan zijn ze niet groter dan een woonkamer... deze was zo groot als een voetbalveld, met karretjes, en weegschalen bij het fruit, en een slager, en 25 kassa’s met bleep dingen voor de streepjes codes enzo! Daar heb ik allerlei lekkere dingen gekocht (als spek, en champions) zodat dat ‘zelf koken’ nou niet bepaalt een straf was!!

Donderdag togen we (nadat ik eerst alleen naar de tandarst was gegaan) naar het National Ugandan Museum. De kids zijn nog wel wat te klein om daar eht wat van te snappen maar met maar 1 museum in het hele land, en onze frequentie van kampala bezoek vond ik het toch leuk om ze te laten kennis maken met het fenomeen ‘museum’ – en ik mis het zelf zo!! De kinderen vonden het super spannend - die mensen met hun speren, pijl en bogen, de opgezette slangen en andere dieren, de muziek afdeling waar mensen zaten te spelen en waar ze zelf ook mochten proberen!!

En vrijdag... vrijdag was de top dag... eerst mochten (lees moesten) ze even met Mammy mee naar VSO kantoor maar meteen daarna indezelfde wijk gingen we naar ‘Didi’s World’ – een heus attractie park (vergelijkbaar met een kermis in nland!). Na een aanvankelijke angst voor alles hadden (met name) Hansje en Kemba de time of their life!! Draaimolens met paardjes, draaimolens met schommeltjes, draaidingen met weer daarop draaiende theekopjes waar je in kon zitten, en heuze kleine achtbaan (waar kemba tot ieders verbazing aan het einde der dag in ging, in tegen alle verwachtingen in heerlijk ging zitten gillen, en lachen en zwaaien), en voor Hansje kleine autootjes die een route afleggen door een decoortje ,en voor allen een enorme speeltuin met klimrekken, kruipgangen, schommels en wippen... we zijn er 6uur geweest en ondanks dat de uitputting op de kindergezichtjes aftelezen viel konder ze er niet genoeg van krijgen!! (sorry! Geen foto’s aangezien Fransje-de-hoffotograaf die dag niet bij ons bleef en ik net niet swift genoeg was haar de camera uit handen te nemen).

Zaterdag was de dag van de grote terug reis... Onze verwachtingen waren gekleurd door de heenreis dus we waren voorbereid op veel gespug van Baby. Waar we echter niet op voorbereid waren was op de combinatie van regen, ongelukken, en verkeersopstoppingen. We waren nog geen 50km buiten Kampala toen we achterin de file konden aansluiten en parkeren om in de uren daarop volgend te wachten tot een enorm ongeluk tussen een personen bus, en een tanker werd opgelost. Om ons vermogen tot kinderentertainment te testen (Fransje ‘on duty’) bleef het hardnekkig regenen, zodat we vooral niet even konden uitstappen en rondlopen... All in all zaten we die dag om 9uur in de auto en kwamen we om 19.00uur thuis aan... met afgedraaide doorgedraaide kinders die daar gezellig heel mammies verjaardag (zondag 18 mei) voor nodig hadden om dat af te reageren.

De Grote Stad heeft onuitwisbare indruk op de koters achtergelaten, en heeft mij weer bevestigd dat je er absoluut voor geen goud wilt wonen!!

Ter compensatie van mijn ondergesneeuwde verjaardag hebben we Gordon’s 40ste verjaardag op woensdag (21ste mei) wat opgeblazen. Gordon had een topdag aangezien ie niet alleen 40 maar ook kampion werd. (zie photo link)

Lieve groeten aan allen!! En tot volgende keer!

Naat en Co
Naatinuganda@yahoo.com
Po Box 170 Bushenyi
Uganda

http://picasaweb.google.com/naatinuganda

Http://silentvoices.wordpress.com

Phones:
Naat – 00256-772-665607
Gordon – 00256-712-493959
Home – 00256-712-062054
Skype fone: naatinuganda