Een vrolijk pasen!! (?) /5-2007

Hallo iedereen,

Eerlijk gezegt weet ik absoluut niet waar te beginnen.... ik had graag een ‘werkspecial’ geschreven maar dat was een idee van meer dan twee weken geleden. Daar echter ‘mijn Girls’ voor Paas vakantie gingen heb ik me thuis rot gerend in plaats van dat webbericht te schrijven...twee weken verder is er weer zoveel te vertellen dat ik niet weet waar te beginnen... laat ik maar proberen de normale kopjes te volgen:

Kids Corner:
De kinderen snotten en hoesten er nog alle drie op los. Na een paar dagen ongerust te zijn geweest of ze misschien longontsteking konden hebben, zijn we maar weereens naar Mbarara en de kinderarts gereden. Ik wilde die optie uitsluiten en het niet zo maar op zijn beloop laten en later te horen krijgen dat ze een ‘verwaarloosde longontsteking’ hebben (longonsteking en TB komen hier veel voor)... gelukkig bleek mijn zorg ongegrond. Er blijkt een virale bronchie infectie rond te waaien, die –met name in kinderen – zorgt voor een aanhoudende hoest.... Nou dat kan je wel zeggen, ja. Ik kreeg de vrolijke mededeling dat er geen behandeling is, en dat als het over 6weken nogsteeds zo erg is dat we dan maar terug moetsen komen... leuk bericht na reeds 9 weken gesnot en geblaf...
Nicole: (foto’s 1-4) is een zeer spraakzaam prachtig babietje van wie ik ontzettend geniet. Ze heeft een prachtig guitig koppie en je kunt niet anders dan met haar mee lachen, en het is zeer verleidelijk haar aan het lachen te maken!! Ze kan inmiddels omdraaien (jammer, ‘parkeren’ in de bank of op een tafel is er dus niet meer bij), ze doet verwoedde pogingen tot zitten, en vind het optrekken tot staan de grootste attractie op deze aarde.
Hans: heeft het zingen ontdekt en vind het geweldig. Een interresante mix van local ugandeze melodietjes en ‘bimbambom’ staat op het reportair. Papagaaitje-leef-je-nog, en Hansje-Pansje-Kevertje doen het ook goed zei het zonder tekst. Hij is een en al energie wat erg leuk en lastig is...leuk als het geuit word in dansen, rennen, voetballen etc. En lastig als het met stokken op kemba of mij word geuit, of met blokken die door het huis vliegen, of met klompen die op de tv hameren, of met .... ga zo maar door (foto 5-9)
Kemba: is in de ban van het ‘groot zijn’. Zij is groot want zij kan fietsen, zij is groot want zij kan schrijven, zij is groot want zij mag met stiften (en hansje niet), zij is groot want zij kan haar schoenen aan doen, en ga zo maar door...(foto 10 en 11)
Ze IS ook wel groot hoor... want met haar kon ik eieren verven met pasen!! Een beetje nederlandse folklore mag in Huize Arinda niet ontbreken (dat ik daarvoor eerst om 4uur mijn bed uit mag rennen om de handwas te doen, eten klaar te zetten en 1000andere dingen te doen zodat ik overdag een paar uur met handen ‘vrij’ heb – zo vrij als ze kunnen zijn met drie kinderen er in... mag kemba’s pret niet drukken). Dus... op Goede Vrijdag mandjes gemaakt, op zaterdag de mandjes versierd met knipsels en eieren geverft, en op zondag... jawel de eieren verstopt en de kinderen laten zoeken. Dat laatste vond Hansje zo geweldig dat ie nog iedere ochtend om zijn ‘eggy’ staat te roepen...

Werk Woobles:
Ondanks het feit dat ik dus met de paasdagen weer 12 dagen thuis was om daar de boel draaiend te houden, in plaats van op kantoor te zijn heb ik toch wel weer voet aan de grond gekregen in mijn werk (foto 12-15 – kantoor).
De vijf scholen met Units voor de kinderen met handicaps kunnen het lesprogramma uitstekend staande houden (- en daar ben ik bere blij mee, en trots op). Maar er is natuurlijk een verschil tussen ‘je staande houden’ en ‘verbeteren’. Voor dat laatste hebben ze mijn helpende hand weldegelijk nodig en daar werk ik dus hard aan op de momenten dat ik er ben.

Ik ben bijna zover dat ik 9 nieuwe units voor dove kinderen kan openen. Ik heb 9 scholen geidentificeerd en bereid verklaard gevonden om een unit te openen. Die 9 nieuwe units samen met de 5 bestaande maken dan de afstand huis-unit voor dove kinderen in de district minder dan 10km (nog een aardig eind als je dat iedere dag moet lopen – maar goed) !! Het idee is dat de 5 bestaande units de 9 nieuwe gaan trainen – dus daar ligt weer een geheel nieuwe uitdaging!! Heel spannend – als blijkt dat ze dat kunnen dan heb ik echt iets sustainables bereikt?? Ik heb nu 9 scholen en 5 docenten met enige kennis van gebarentaal klaarstaan om te starten – ik moet ‘alleen’ nog ‘even’ die 5 docenten officieel overplaatsen naar de uitgekozen scholen...

Voor de units voor kinderen met een mentale handicap heb ik voor de paasdagen een lesdag gedaan over het belang van ‘spel’ in hun lessen. Die dag was mogelijk door de fantastishe dozen voor speelgoed die mijn familie (met name Ome Cor en Tante Els) over de laatste maanden hebben verzameld en laten overvliegen. Een leuke dag, en zeer gemotiveerde docenten... maar kun je je voorstellen dat in een groep van 10 volwassen docenten er niet een weet wat te doen met een doos plakkaat verf!!!?? (foto 16-18)

Ondertussen heb ik besloten om de ouders van de dove kinderen te helpen zich officieel te groeperen – en zodanig aanspraak te kunnen maken op bepaalde fondsen... na het donor programma onder International Deaf Children Society van vorig jaar wilde de ouders (die in dat programma een gebarentaal training kregen aangeboden) graag in hun (5) groepen blijven. De wens voor een officiele status was er toen ook al wel maar ik wilde eerst aanzien of dat ook inderdaad zo zou blijven – de motivatie checken...
Inmiddels zijn we zo ver dat ik een constitutie heb geschreven voor een Community Based Organisation (CBO) met de naam ‘Silent Voices’ en dat die constitutie door de ouders op de 5 scholen bediscuseerd gaat worden voor de eind van dit termijn (20april).

Onder de vlag van promotie van de aanwezige services in speciaal onderwijs heb ik een brochure ontworpen, die momenteel bij de drukker ligt voor 2500 exemplaren in engels, en 2500 exemplaren in locale taal... daarin worden de 5 scholen met units, en de 9 nieuwe units voor Dove kindenen, en de nieuwe CBO in een map van bushenyi gepresenteerd....
Dus ja... in ‘full swing’.

Gordon’s Goodies:
Gordon heeft uiteindelijk toch ook ‘het virus’ te pakken... eigenwijs genoeg geloofd ie zelf dat ie welliswaar dezelfde symptomen heeft, maar een andere infectie en probeerd ons familie virus met een Antibiotica te bestrijden... Mannen??!!...
De begrafenissen houden maar niet op – soms vraag ik me af of ‘De Engel des Doods’ een tijd op een plek blijft hangen voordat ie verder reist en ons weer een tijdje met rust laat... gisteren hebben we de baby van heel goede vrienden begraven – 7maanden oud. Aangezien kemba de baby ook echt kende hebben we haar meegenomen.Ik had samen met haar bloemen in de armpjes van een knuffeleendje genaait zodat ze die op het kistje kon zetten. Uganda is niet zo ‘kind georienteerd’ dus dat hadden ze nog nooit gezien, het ontroerde velen tot in tranen.

Naat’s Nukken:
Ik denk dat ik niemand verbaas als ik zeg dat de balans tussen thuis en werk mij momenteel het hoofd breekt (hm... als ik het zo schrijf dan klinkt het als een overbekend probleem van werkende moeders??). ik werk een paar dagen (met intervallen van een paar uur, heen en weer geslingerd tussen kantoor en een borstvoedende baby), dan weer dagen thuis omdat daar iets aan het handje is. Na deze werkweek krijgt kemba haar eerste school vakantie – dat ik dan zou moeten werken voelt ook weer niet goed.
Het lukt me maar niet om het gevoel te veroveren dat ik beide elementen genoeg aandacht geef... en daarmee komt een knagend gevoel dat ik te kort schiet... als ik thuis bent knaagt het gevoel dat ik op kantoor dien te zijn – daar krijg ik tenslotte voor betaald, en als ik op kantoor ben knaagt het gevoel dat de kinderen niet genoeg, en niet de welverdiende aandacht krijgen.
Werk voelt als rennen als ik er ben, en dan weer stil staan als ik er niet ben... een collega reageerde er vanmorgen op en zei: ach, jij kunt rennen, jij kunt stilstaan – je zult altijd winnen want er zijn geen anderen in de race... er zijn collega’s die er iedere dag zijn maar geen output hebben, die heb jij wel dus... relax...
Misschien moet ik daar eens goed over nadenken... en over de alternatieve full time baan van moeder.

Tot een volgende keer.. veel plezier met de foto’s (mocht de camara een poosje lenen voor hanny weer neer nederland gaat, dus het zijn er lekker veel).

Naat en Co
Naatinuganda@yahoo.com
Po Box 170 Bushenyi
Uganda

Phones:
Naat – 00256-772-665607
Gordon – 00256-712-493959
Home – 00256-712-062054