Hallo iedereen,

Oh...oh... en nu maar proberen het bericht kort te houden... terwijl er zo’n berg te vertellen is: ik een ongelijk, Gordon die de President in zijn auto laad, verkiezingen,geen stroom maar ook geen water meer... te veel om op te noemen! Dat laatste staat in direct verband: de waterpomp kan een grotere capaciteit leveren op stroom dan op de generator – dus bij te lange tijd te veel generator gaan de voorraad tanken langzaam leeg. Dat punt hebben we nu bereikt en dat betekent dus dat als er geen stroom is er ook geen water meer is. Die andere zaken (ongelukken, presendenten in Gordon’s auto en verkiezingen) staan daarentegen los van elkaar...

Kids Korner:
Kemba. Onze Kemba heeft duidelijk het concept ‘Pijn’ reeds geleerd – Dat in tegenstelling tot ons Hansje. Ik viel 2 weken geleden op weg naar kantoor van mijn Mountainbike (geen goed idee met onze zandwegen vol rotsen en stenen – de achterrem brak terwijl ik aan’t afdalen was.) en kwam met een dichtgetimmerd oog, hechtingen in voorhoofd en ooglid, en onderarmen voor schaaf- en snij wonden thuis(foto 1 is genomen op dag 5 van herstel- eerder kreeg ik niemand gek genoeg om een foto tenemen). Kemba is twee dagen bang van mij geweest terwijl Hansje vrolijk bleef lachen en e.a allemaal wel wilde aanraken. De derde dag – de dag dat Kemba haar angst liet varen – was de dag dat de reducerende zwellingen in het gezicht het oog toelieten om open te gaan: Kemba rende op een holletje naar Gordon: Papa, Pappy – mammies eyes is back!! Had ze bedacht dat ik mijn oog had verloren?? Was ze daarom zo bang voor me??
Nu hebben we een Kembaatje dat 10 keer per dag op schoot springt en klopjes geeft op mijn arm of gezicht en zegt: Don’t worry, you will be ok. Don’t cry... Nou ja, toch lief.
Daarnaast is ze helemaal in de gloria over het feit dat ze eindelijk de puzzelstukjes in puzzels krijgt. Voorheen wilde dat niet lukken en dat leverde nogalleens frustraties op. Nu?... luid gejuich, en geklap voor zichzelf als ze er na enig gestuntel toch een vormpje in krijgt.
Nooit geweten dat de ‘ikke zelfdoen’-fase in het engels ook bestaat. Het doet zich voor als de ‘Me myself’- fase! Wassen, eten, drinken van een beker- het is allemaal: ‘me myself’...
Gelukkig zijn boeken en verhalen ook helemaal favoriet, dus even lekker op de bank komt ook nog alleens voor (foto 2).
Wat ook nogal typerend is voor Kemba is haar eigengemaakte werkwoord: Pampam-ing. I want Pampam... Het is inmiddels een jaar geleden dat zij door een steeds groter wordende bult in mijn buik van de borst werd verdreven. Dat werd (uiteindelijk) geaccepteerd, maar vervangen door het zuigen op willekeurig ander lichaamdeel van of mammy of pappy (de laatste is op z’n minst in mijn voordeel)... we brengen hier heel wat tijd door op de bank met een PamPam-ing meisje in het holletje van je arm. Zo gaat ze ook slapen. Mijn pogingen om het PamPam-en te verplaatsen naar het eigen lijf zijn tot op heden absoluut vruchteloos...

Heans: Ons ‘Hansje Pansje’ doet erg dappere pogingen tot kruipen, maar ondanks het feit dat ie vooruit komt ziet het er nog maar stuntelig en ongecontroleerd uit... een meter overbruggen duurt wel een koppie thee....Hij heeft er echter veel voorover om te komen waar ie wezen wil, dus karakter heeft ie wel.
Het eten gaat rap vooruit voor wat de variatie betreft: bananen papjes, pompoenen papjes, bonen papjes, aardappel papjes... het gaat er allemaal in. Afgewisseld met mammies melk bevalt het hem wel.
Misschien ook leuk om je proberen voor te stellen: de hele familie ligt s nachts in een bed – een nee, dat bed is zeggen en schrijven niet zo heel groot: 1.80 bij 1.80mtr. Kemba en haar Pampam aan Pappies kant, en Hansje met zijn borstvoed-idee aan mammies kant... wonder boven wonder slaapt iedereen nog ook.

Werk Woobels:
Werk is nog steeds zo zijn eigen verhaal... geen motor dus, zoals misschien geconcludeerd uit mijn val&fiets verhaal (tegenwoordig loop ik dus maar). Daardoor ook nog steeds geen veldwerk... dat leed word een beetje verzacht door alle verkiezingsperikelen. Er zijn 4 stemdagen in twee weken. Omdat iedereen in zijn geboorte dorp moet gaan stemmen ligt het openbare leven voor twee weken nagenoeg stil. Scholen zijn dicht want de docenten zijn allemaal in hun geboortedorp. Op en neer reizen is natuurlijk te duur, dus ook in de tussenliggende niet-stem-dagen liggen de scholen er verlaten bij... weer twee weken meer om op een motor te jagen.
Ondertussen probeer ik mijn tijd zo nuttig mogelijk te vullen met het uitwerken van ideeen in proposals, in het zoeken van potentiele donors enz.

Gordon’s Goodies:
Nou tijd voor Gordon’s ‘sterke verhalen’. De presidents verkiezingen zijn inmiddels gehouden (de huidige-22jaar zittende president heeft gewonnen – wat een ‘verrassing’), maar in de dagen ervoor moesten de aanhangers worden toegesproken/andersdenkenden worden overgehaald. Daartoe bestaat in Uganda een ingewikkeld ‘rally’ syteem. Museveni (huidige en dus ook toekomstige president) kwam uiteraard ook voor zijn Rally... vanwege allerlei Ugandeese tijdsbepalingen besloot de man echter een van de geplande plaatsen uit zijn programma te wissen-maar daar was zijn (veiligheids)escorte echter niet van op de hoogte. Voege daarbij dat alle op voorraad zijne ‘Practische Gevolgtrekkingen’ in mijnes mannes vergaderd lijkt – en stond Gordon weereens in het middelpunt: hij had de presidentiele volgauto’s naar Mitooma zien vertrekken, en de helicopter van Museveni naar Ishaka – en dan is hij het die bedenkt dat daar iets niet klopt, dat Museveni gaat landen op een plek zonder volgauto’s, Dus...het is Gordon die naar de landingsplaats rijd om daar inderdaad de enige auto te zijn, en tja....... Meneer de president had geen andere keus om dan maar met Gordon mee te rijden (er moesten 4 auto’s worden na gestuurd om zijn meereizende ministers op te halen). Hilarisch!! En een van de weinige keren dat ie later aangeschoten thuis kwam. Alle aanhangers van de president hadden die avond wel een biertje voor hem over!!
Als schaduw kant van de afgelopen periode, had hij ook weer de nodige begravenissen bij te wonen. Deze keer leek het wel of ‘De engels des Doods’ het alleen op kinderen voorzien had. De zoon van de District Inspector (15 jaar), De zoon EN vader van de bisschop (een dorpsgenoot van Gordon), de baby van een collega (1.5jaar).... Geen leuke bezigheden. En moeilijk te verkroppen, hoor – ook voor mensen hier al hoewel ze aardig door de wol geverfd zijn. Maar denk je eens in je (enige) zoon te verliezen aan een ziekte (aids) die je zelf aan hem doorgegeven hebt.... heel heel moeilijk te accepteren.
Gordon is ook nog op ‘DievenJacht’ geweest voor de inbraak bij de buren...(mijn voormalige huisje, waar nu een Keniaanse VSO volunteer woont.) de man was terug naar Nairobi voor een paar dagen...en in de verwarring van de verkiezingen (waarbij alle politie natuurlijk op stemveldjes stond) haalden een aantal dorpscriminelen zijn huis leeg (van laptops tot matrassen en lakens en schoenen). Gelukkig hebben we na een klopjacht, en ge-ren en geschiet in het moeras de hele buit en een van de drie daders terug gehaald. Gordon met de politie mannen in zijn auto... (ze hebben zelf geen vervoer namelijk).
Dus ja... overduidelijk – criminelen houden van roerige tijden.

Well... genoeg gesproken weer, dacht ik zo. Wij hebben nog 3 verkiezingsdagen te gaan: 28ste voor District Chairman, 6de voor Local Councilors, en de 9de voor –weet-ik-niet-meer... Daarna zullen we zien wat er van gekomen is en wat de toekomst brengen moge.

Hele hartelijke groeten maar weer, en veel plezier met de foto’s. Die zijn door Hanny gemaakt – de voorleestante (of moet ik Oma zeggen??) op de tweede foto.

Doei, Naat